Onroerend verlies
Onroerend verlies (regime van het gemeen recht voor onroerende inkomsten)
Het onroerend verlies is een fiscaal mechanisme binnen het algemene regime voor onroerende inkomsten in Frankrijk. Het stelt verhuurders (natuurlijke personen die eigenaar zijn van een onroerend goed dat onbemeubeld verhuurd wordt) in staat om kosten in verband met het verhuurde goed fiscaal af te trekken van hun belastbare inkomsten.
Dit mechanisme is vooral voordelig wanneer de eigenaar belangrijke renovatie- of onderhoudswerken uitvoert. De aftrekbare kosten omvatten onder andere:
-
Onderhouds-, herstellings- en verbeteringswerken (maar geen uitbreidingen of nieuwbouw),
-
Kosten van de mede-eigendom (zoals syndickosten),
-
Verzekeringspremies,
-
Beheerskosten (zoals erelonen van een vastgoedbeheerder of agentschap),
-
Rente op leningen (met een specifieke fiscale behandeling, zie hieronder),
-
Onroerende voorheffing.
Wanneer het totaal van de kosten de ontvangen huurinkomsten overschrijdt, ontstaat er een onroerend verlies (déficit foncier).
Dit verlies kan worden afgetrokken van het globale inkomen (zoals lonen, pensioenen enz.), tot een maximum van 10.700 euro per jaar. Hierdoor kan de belastingplichtige zijn personenbelasting verminderen, wat dit tot een interessant fiscaal optimalisatie-instrument maakt.
Behandeling van rente op leningen:
De leningsinteresten zijn niet aftrekbaar van het globale inkomen, maar enkel van de onroerende inkomsten zelf. Bij het bepalen van het aftrekbare verlies op het globale inkomen wordt dus enkel rekening gehouden met de uitgaven exclusief interesten.
Overdracht van het overschot:
Als het verlies groter is dan 10.700 euro, of als het deel dat niet aftrekbaar is (zoals de interesten) niet volledig kan worden benut, dan mag het saldo worden overgedragen naar de onroerende inkomsten van de volgende tien jaar.
