De Staat van Verdeling
De Staat van Verdeling, algemeen afgekort als EDD, is een fundamenteel juridisch document binnen het beheer en de organisatie van een mede-eigendom. Het wordt opgesteld bij de verdeling van een gebouw in meerdere aparte percelen, ongeacht of deze bestemd zijn voor woongebruik, commercieel gebruik of andere doeleinden.
De EDD heeft als voornaamste doel elk perceel van het gebouw nauwkeurig te beschrijven. Aan elk perceel wordt een uniek nummer toegekend, wat de identificatie vergemakkelijkt. Deze identificatie is onmisbaar, zowel voor het interne beheer van de mede-eigendom als voor vastgoedtransacties, fiscaliteit en de verdeling van de kosten.
Het document specificeert ook de bestemming van elk perceel, dat wil zeggen het beoogde gebruik: woning, handelszaak, parkeerplaats, kelder of andere ruimte. Deze informatie is essentieel omdat ze invloed heeft op de rechten en plichten van de mede-eigenaars, evenals op de toepasselijke regelgeving.
Bovendien geeft de EDD een gedetailleerd overzicht van de verdeling van de gemeenschappelijke delen van het gebouw. Het bepaalt de aandelen in duizendsten (of tantièmes) die aan elk perceel worden toegekend en die overeenkomen met het onverdeelde eigendomsaandeel in de gedeelde ruimtes (hal, trappen, dak, groenzones, enzovoort). Deze tantièmes vormen de basis voor de berekening van de gemeenschappelijke kosten, de besluitvorming tijdens de algemene vergaderingen en de verdeling van de onderhoudskosten.
De Staat van Verdeling wordt toegevoegd aan het reglement van mede-eigendom, dat de rechten en plichten van de mede-eigenaars en de organisatie van de mede-eigendom regelt. Dit document moet, eenmaal opgesteld, worden geregistreerd bij een notaris om rechtsgeldigheid te verkrijgen en tegenover derden afdwingbaar te zijn. Deze formaliteit waarborgt de juridische veiligheid van de akten en de transparantie in het beheer van het gebouw.
